Sema, ay yüzlü bir güzel gördü
Dün, mekân tomurcuklanırken yine
Aşkı yaşamak iyiden iyi
Hastır böylelerine…
Tabiatın en mesrur zamanlarında,
Dünyanın çekip el frenini,
Alıştırmalı geceyi gündüze.
Mihnet etmeden söze...
O dem ne de sararmıştım
Dicle’nin kıyısında, şifahanede
Ürkek bir çocuk gibi
Bakakaldım peşi sıra
Ellerine sarılıp da
Keşke öpseydim doyunca…
Kayıt Tarihi : 24.7.2006 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)