Dicle Şiiri - Rifat Kaya

Değerli Dost,Şair kardeşim Diyarbakırlı İsa TEKİN ile Diyarbakırda On gözlü Köprünün yanına ben alıp götürüp orada sağolsun Sevgi sevda taşan yürekleri konuşurken etkilenerek yazdığım dizeler. SAĞOL ŞAİR DOST İSA TEKİN İyiki varsın. Ne olur saygılarımı kabul buyur. Merhaba Rıfat Arkadaşım.yüreğine ve kalemine sağlık şiirin Dicle gibi akmış.kutlarım.Kale sayısını onaltı olarak geçmişsin.bizim sur dediğimiz.bedenin toplamında sekseniki borç kale bulunmaktadır.tarihi dokuzbinyıllıktır.birde gerçek Gül Vatanı Diyarbakırdır.bilgilendirmek istedim.1946 yılına kadar Dünyada Kahire kütüphanesinden sonra en büyük kütüphaneye sahipti.ortadoğunun en büyük eğtim merkezlerinden biriydi.medrese sayısı oldukça fazla.Osmanlı döneminde şair ve yazar.hayli fazladır.Fatih Sultan Mehmedin hocası Mola Gürani bu medreselerde eğitim görmüştür.ayrıca Dicle nehri üzerinde yapılan on gözlü köprü.Mervaniler zamanında yapılmıştır.bu köprü bu gün halen kullanılmaktadır.bilgilendirmek istedim.Dicleden Ameden vede Serçe Yüreğimden sevgi ve selamlarımı gönderiyorum.İsa Tekin Değerli dost, şair Aylin Ayla Selçukoğlu'nun beni ağlatan sözleri. ALLAH SENİNLE OLSUN DOST. 16-20 yaşlarım arasına ev sahibi Diyarbakır! Üniversite yıllarımı anımsadım sevgili şairim :))) Ne mesire yerlerini unutabildim ne de bana zorla öğrettiklerini! ! ! ! İlk gençliğim,toy gençliğim geçip gitti Diyarbakır''da.İlk görev yerimden bile hiç değilse ayda bir devamlı gittim.Büyüdüğüm yerde büyüttüm benliğimi.Kucak açan,evini açan insanı da vardı,yüreğimi harlayan insanı da,bir iyi öğrettiler işte,Dağkapı,Balıkçılar,Ofis,Seyrantepe,Huzurevi,Cezaevi,Şehitlik,Bağlar vs vs vs...Gözüm yaşlı ayrıldım 4 yılda okulumu bitirip,istemeye istemeye(Elimden gelse daha uzatırdım ki biraz daha yaşayayım bu memleketin havasını,suyunu,acı-tatlı hatırasını :))) Lâkin madalyonun öte yüzü de yok değil! Orada öğrendim,Ne Mutlu TÜRK! üm dimeyenleri,demeyenleri.Orada öğrendim,silahı,kalkanı,yuhalamayı.Orada öğrendim can korkusuyla okula gitmemeyi,sokağa çıkmamayı,sesini çıkarmamayı...Sene 1995...Anlayacağınız tükendim de,çoğaldım da,bittim de bitirdim de :))))) Hemen her milim karesinde benim ayak izlerim vardır,taşıma araçlarını nadiren kullanırdım,öğle arası bile bir çarşı,dağkapı yapar gelirdim,ahhh gençlik ah :)) O zamanlar belliymiş sportmen olacağım :))) Esnafı da çok iyi bilirdi beni,yerlisi de,misafiri de :))) Yıllar sonra gittiğimde bile bu uzun kara saçlı,çekik gözlüsünü unutmamış Diyarbakır da,arkamdan seslenen seslenene idi :)))) Ahhh sevgili şairim ah................9-13 yıl evveline götürdünüz beni,ne diyeyim :))))) Sağolun :)))))))))))))) Rabbime emanetsiniz :)))))))))))))))))))))))