Dicle Şiiri - İrfan Bakırcı

hep seni yaşadığım halde
hiç seni yazamadım.
fıratın can verdiği yaylalarımızın,
serin, sade, buğulu kızı.
yeldamın aydınlığı,
ömrüm, şimal yıldızı.
sürgünler yemiş gönlümün karbeyazı.
bu sayfamda senin olsun dicle.

belki nasip olmayacak görüşmemiz bir daha,
belki çıkamayacağım bu geceden sabaha.
gamlanmaya, üzülmeye,dertlenmeyesin.
bir sayfalık hatırımyokmuş demeyesin diye;
sana benden bir tek bu sayfa kalacak geriye.

hep seni yaşadığım halde.
hiç seni yazamadım dicle.
kıyamadım adını elimle kirletmeye.
kıyamadımadını dillerde söyletmeye.
şimdi yoksun.
kar altında kaldı sanki birer birer.
misli hazan oldu hatıralar.
şimdi elimde bir kalem, bir kağıt, birde adın var.

söyleyemedim dicle.
hep içimde kaldın.
hep yüreğimde,işte şurada.
işte ömrümün varında,
canımın canında,
saklı gizli hayatımda.
diyemedim dicle,
kimselere söyleyemedim.
arlandım, utandım, yüzüm kızardı.
bir adımatsan,
bir tebessüm etsen sanki ne vardı.