Dicle Şiiri - Nesrin Erdoğmuş

Ne muhteşemsin sen,
Mezopatamya'nın nazlı gelini
Duvağını çıkartmayacak mısın?
Hiçbir engel tanımadan
Kıvrıla kıvrıla ovayı geçen
Dicle'sin Sen.
Uslanmadın mı?
Kararlılığından...
Dağların arasında
Sakin ve sabırla
Umutlara akarsın.
Söyle,
Yârine ulaşamadın mı?
Kimler geçti?
Senin sessiz yataklarından
Kaç âşık senin suyunda
Yüreklerdeki sevdalarına
Ölümüne yemin etti.
Kaç taze gelin senin suyunda
Elinin kınasını yıkadı
Kaç kervan çevrende dizildi.
Kaç komutan seni geçmek için
Çırpındı heyhat...
Nadile!...
Hiçbiri akan yönünü değiştiremedi
Umudunu kıramadı.
Ey Dicle,
Senin kadar sabırlı değilim ki,
Boğazlanan sabileri unutup
Atımı dörtnala şaha kaldırayım
Senin kadar bereketli değilim ki,
Mezr-a Botan'ı baştanbaşa
Yeşile,sarıya,mor menekşeye
Kırmızı güllerle leylaklara sereyim.
Yüz yıllarca sürüne sürüne
Ellerimle emeklerimle
Umuduma yürüyeyim...
Dicle!