Dicle Şiiri - Ahmet Vefa

Ağzım zehir gibi acı
Bütün sermayem dişerimin arasında kanıyor.
Elimde tuttuğum bir nefeslik sigara
Ciğerlerimin payesi
Her güne yazı yazma uğraşımda
Yok artık.
İçimin ayazına
Yalın ayak yürüyorum
Yüreğimden beslenen bütün düşlerim
Bir meçhule
Kurban
Yaramı emanet bırakacağım sığınakları
Kuşlar kaptı
Kanat boşluğundan düşüyorum her duyguya
Herkesin kaybettiği kadar değilim
Elime yapışan her şeyi kırma isteği
Dizginlenmez bir tay
Avuçlarımı döver…..
Namlu ucuna sabitlendi bakışlarım
Ayağımı kırdım….
Boynumun kemendine bir el
İpimi çekecek bir bahar
Yağmurlardan arttırılmış…
Suyunuzu dökün gövdeme
Yeşersin yalnızlığım
Ölürüm yoksa kimsesizliğinizde
Durmayın ağlayın bana
Hesapsız….
Bağışlanmamış bütün günahlarınızı
Bırakın
Kırdığınız her dalın sesini koyun kulaklarıma
Sağırlığım yakarsın dilinize
Bildiğiniz bütün kelimeleri kilitleyin yüzüme
Ezberim kanasın,
Çocuklar konuşmaya başladığında,tanımadan ağzından çıkanı
Yalan kılın beni yaşadığınız her coğrafya da
Bez bağlayın saçlarınıza,diledikleriniz olmadığında
Kayıptan sayın tükenen her duyguyu
Hiç olmazsa ağlayın başıma
Gözlerinizin uzağına düşmeyeyim
Bütün isyanlarınızı,vurulmuş bir kuşu
Avuçlarınıza alın.
Diriltebilirseniz
Uslanmaz telaşı yolundan alıkoyduğunuzda
Gülmek yüzünüzün hatırına
Ne kadar umut büyüttüyseniz
O kadar yaprak bırakın suya
Yeşerir diye,ağacından ayrı.
Beni atın bir uçsuza
Yoksa uçurumlarım adam yutacak boyda
Eksik yanım
Parçasından koparılmış bir dağ gibi
Durur bedenimde…
Uçurumuma dalmayın öyle,
Gözlerinizi yitirmeden derinliğimde
Başkasına bakacak yüzünüz olsun
Emanet gibi taşıdığınız
Kaderinizde
İçimin kanında uzak durun,
Bulaşmasın size…
Su dökün bedenime
Büyüsün yalnızlığım
Hiç olmazsa ağlayın başıma
Gözlerinizin uzağına
Düşmeyeyim…….
Ahmet Vefa