Ucu Bucağı Yok Dibimin

eğer tersi -olsa-ydı..,
hep dışarı doğru ya uçar ya kaçardım.
bir inadım var ki... tersi olsa... Puff!

oysa hep, -ben hep- içerde ve içteyim.
demek ki en güçlü yanım benim içselliğim
dipten gidiyorum hep daha da dibe ineceğim,
dibin de dibine... diplerine.

bu dipsellik best noktasına götürebilir mi beni acaba?
best-seller olabilir miyim mesela?
en azından komiklikte...

dipten gidiyorum, dibe doğru... en dibe.
kovuşturulması gereken konu bu.

gündem beni takip ediyor, ben gündemi değil
çünkü gündem beni takip etmeli, ben gündemi değil.
politikadan uzak duruyorum ama Politik olandan
kendimi tamamen soyutlamadım, ben hiç politika yapmadım
-yapmam da- diyorum dilimde belki ama... direk -doğrudan-
herkesin anladığı ve bildiği anlamda ve de dilde
-gözlere batacak bir şekilde- alenen yani... değil de...
dolaylı yoldan yapıyorum yaptığım politikayı.

Politik bir Ayı'yım ben! ama... ama... kimse bilmiyor
politik bir Ayı olduğumu ve hiç kimse böyle düşünmüyor.
düşünemezler de zaten. düşünmezlerken bile yaptığım bu
oysa. kimse ve hiç kimse bu yaptığım şeyin daha gerçek
salt hakiki damardan bir politik paylaşım olduğunu düşünemez
ve ne olduğunu dahi anlayamazken... dipten dibe...
müthiş bir politik cevher taşınıp duruyor ordan oraya...
düşüncelerimle ve yayılıveriyor. öyle ki gündemin
ortasına bir bomba gibi düşüp patlıyorum her defasında.

herkes beni izliyor işte bu yüzden, ben herkesi değil.
patlayan hortumdan fışkıran suyu izler gibi şaşmış
ben herkese değil herkes bana bakıyor
göremese de duyamasa da... hissedemese de...
dağılmış bir şekilde bana bakıyor.
göremeden işitemeden hissedemeden... gülemeden.

haz bu. büyük bir haz.
beni burda tutkalla yapıştırılmış gibi tutan haz -bu-!
seviyorum görünmezliğimi.
güç bende-liğimi!

güçsüzüm oysa...
hiç gücüm yok -oysa-.
mumyalanmış yatıyor bir büyük potansiyel -şimdi-
sihir tesirli bir başka şiirdeyken ben.

kovuşturulmam gerek -oysa-.
nerdeyim ki ben,
acaba bu kez hangi şiirde?