Dibe Vuruş Şiiri - Yorumlar

Ne kırılmaya
ne küsmeye
hakkı yok diyecek sözü
gören gözü olanların..
eldeki malzeme bu
Be hey Abdurrahman,
boşver
senin kalemin daha çook yazar.

duyarlı yürek duyarlı kalem...tebrik ve sevgilerimle..

Tebrikler Güzel
Yazmışsın

....duyarlı yüreğinden öpüyorum üstad. bende buna kahroluyorum ya. sorumlu şiir kutlarım. Hasan Öztürk

Yaz Abdurrahman bey yaz bıkma sıkılma benim milletim anlar , ama geç anlar bıçak kemiğe dayanınca anlar amaaa anlar
Elinize sağlık şiiriniz için gerçekler bunlar ama uyanacaktır tarihte olduğu gibi milletim
TÜRK ZEKİDİR

Kendi toprağımızda mülteci olacağız... 'Ülkenin milli menfaatleri ' maddesi bile kaldırılıyor yeraltı ve yerüst zenginliklerimiz, bankalarımız, kuruluşlarımız cayır cayır haraç mezat satılırken... Yabancı sermayeye çalışıyor yönetim. Ne ziraatimiz kaldı ne hayvancılığımız.Genleri değiştirilmiş yiyeceklerle doyuyor artık karnımız... Üretmeyen bir ülke nasıl varolabilir...' Her fabrika bir kaledir ' demiş Atam... Her dizesine yüreğim ezik katılıyorum kaleminizin... Tebrikler. Sevgiler

MİLLETİN ELİNDE NASIL OYUNCAK OLDUĞUMUZU BUNDAN DAHA GÜZEL ANLATAMAZDI HERHALDE BİR ŞİİR
ELİNE KOLUNA YÜREGİNE SAĞLIK
SAYGILARIMLA

Kula kul olmaya alışmış,itaat ve biyad'ı kendine ilim saymış kafalar için menfaat beklentisinin boyutu bazen kendilerinin de farkında olamadığı yerlere kadar uzanır.Cennet umarak birbirinin kuyruğuna tutunanlar sadece kendi önündekinin kimliği ile ilgilenirler.
Bir süre sonra onları paranın cennetin önünde olduğunu farketmeden inandırırlar.İşte tehlike o zaman başlamıştır.Ne vatan,ne bayrak,ne insan ve hatta ne de 'din'.Onları gerçeklerden ve menfaat ve hırs koparmıştır.
Kuyruğun en başında bir gayrimüslüm.Akşam olmuş kıs kıs gülüyor....?

Kaybettik

Yetirdi beynim düşünmesini,
Tıpkı doğa gibi,
Kimse duymuyor, çiğliğimi
Kimse anlamıyor,
Yüreğimi kavuran ateşi
Kimseye duyuramıyorum içimdeki isyanı
Kendi kendimi yakıyor,
Kendimi yok ediyorum
Yüreğimdeki acıya dayanamıyorum ki,

Ben anneyim, insanim, çocuğum
Ben bir kuşum maviliklerde ucan,
Çöllerde küçük bir kum tanesiyim.
Ben vahşi ormanlara sığınmış bir ceylan,
Kara toprakta büyümeye çalışan bir fidanım,
Ben kasırgalardan kaçıp,
Limana sığınmış, küçük takayım,
Kimse görmüyor, kimse duymuyor ki beni.

Yenildik mi, insan denen canavara,
Fırtınalara, kasırgalara, törelere, ahlaksızlıklara
Hırsımızın esiri olduk Bir varken elimizde,
Bir daha istedik, utanmadık yok etmekten,

Yüzümüz kızarmadı, basarken cimlere,
Titremedi elimiz, keserken bir ağacı,
Acımadı yüreğimiz,
Sapanı uzatıp vurduğumuzda bir kuşu.
Yanmadı içimiz, kirletirken denizi.
Göremedik, yıldızların sönüşünü
Ne bırakacağız çocuklarımıza, düşünmedik,
Katlettik geleceğimizi, henüz büyümeden,
Harabeye cevirdik küçücük yürekleri
Bir daha bir daha vurduk,
Düşünmedik geleceğimizi
Uyanmadık, uyanamadık
Yenildik, yenik düştük,
İzin verdik büyümesine,
İçimizdeki öfkeyi.
Kaybettik insani,
İnsan olmanın güzelliğini,
Çok geç kaldık, dönemeyiz artık geri.....

Türkan DİNÇER

Size ancak bu şekilde cevap verbilirdim. Çünkü artık gerçekten çok yoruldum.

Duyarlı yüreğinizi ve kaleminizi kutluyor saygılarımı iletiyorum.

Şiirde her şeyi çok güzel anlatarak isyanını dile getirmişsiniz. gerçekci düşüncelerine sağlık yüreğini kağıda sererek en ince noktaları işaretlemişsin o güzel düşüncelere , parmaklarına,ve temiz yüreğine sağlık .