Dibâce-i Aşk* Şiiri - Celalettin Kurt

Dibâce-i aşkla çıktım yollara
Gül sözler derledim, feryâda düştüm
Ahdettim sunmaya yâre kavlimi
Vuslatı düşündüm, kendimi aştım
Hasretim büyürken bin bir biçimde
Sevdaya yöneldim, sel oldum taştım
Dibâce-i aşkla çıktım yollara

Sevdaya koşarken bir seher vakti
Alnıma toprağın kondu bûsesi
Geçerken tepemden muhacir kuşlar
Bekledim aşk üzre bir çağrı sesi
Avazlar içinde güzel düşledim
Güller kokusundan aldım nefesi
Sevdaya koşarken bir seher vakti

Gün doğarken yeni günler üstüne
Kuşlarla yaşadım fecr-i sadığı
Karşıma sevdânın dağı dikildi
Külüng vurdum, yardım belâlı dağı
Seslendim dağlara, Ferhat! Hey Ferhat!
Tanı dedim garip, yitik şu sağı
Gün doğarken yeni günler üstüne

İnce bir sızının maviliğinde
Ateşte boğuldum, sularda yandım
Sulardan çekildi ah! Med ve Cezir
Girdi yüreğime, vurdu; dayandım
Baktım göz ucumla yakamozlara
Yâr; yakamozları gözlerin sandım
İnce bir sızının maviliğinde

Güneş ısıtmadı soğuttu beni
Gönül ummânında itildim nâra
Dilhûn, serbeser âh! Garip kaldım da
Göğün katlarında çekildim dâra
Bir umut, bir telâş, bir heyecanla
Başladı içimde bir hoyrat ara
Güneş ısıtmadı soğuttu beni

Ay girdi buluta kırgın ve nazlı
Göğün yükseğine bulutlar ağdı
Siyahî geceler tam beş köşeli
Ellerime nice yıldızlar sağdı
Tuttum gökyüzüne attım çentiği
Bulutlar içinden şiirler yağdı
Ay girdi buluta kırgın ve nazlı

Tuttum şiirlerin en soylusunu
Umarsız bir yâre hediye diye
Her mısra içine gönlümü koydum
Gönülden eyledim yâre hediye
Hasretin türküsü beni sararken
Selâmlar yolladım şehire, köye
Tuttum şiirlerin en soylusunu

Yorgun argın girdim kaldığın şehre
Bir hüzzam bestede sesini duydum
Ellerim... ellerim titredi birden
Oysa tek başıma aşk ordusuydum
Kalbimden çıkardım gül demetini
Nâzenin örgülü sepete koydum
Yorgun argın girdim kaldığın şehre

Şiir ve gül sundum telâş içinde
Beni benden alan, umarsız yâre
Ürperdim, titredim sükût başladı
Bir cevap bekledim ya da bir çâre
Yüreğimi burkan deprem yaşadım
Solgun umutlarla kaldım bîçâre
Şiir ve gül sundum telâş içinde

Geride bıraktım gül ve şiiri
Depreşen acımı sîneme bandım
Ne isyan, ne nisyân taşıdım kalpte
İnandım... inandım; talihsiz candım
Her belâ, her berzah bir bir gelse de
Ben ismini ey yâr yine de andım
Geride bıraktım gül ve şiiri

Yorgun argın çıktım şehrinden sessiz
Dibâce-i aşkım sulara yazdım
Aldım kara saplı, bir keskin bıçak
Gönül ağacıma ayrılık kazdım
Mavi dilekçemi sunarken oysa
Ilık yağan karlar kadar beyazdım
Yorgun-argın çıktım şehrinden sessiz