Di Kuu Laa Şiiri - Deniz Dolunay

artık
tevazuyu sol cebimdeki izmaritlerin arasına bırakıp
konuşmanın zamanı geldi.
bu sabah
bu ülkenin her yerine en uzak olan yerde
hayatımın en anlamlı hediyelerinden birini aldım.
ve teşekkür etmekten başka bir şey diyemedim.
öyle mahcup hissettim ki kendimi,
mutlu olduğumu bile ifade edemedim belki..
kendi ellerinle kahvaltı hazırlayıp
bulaşıkları bile yıkarken dur diyemedim.
beraber, beğenerek önerdiğin filmi izlerken,
ve unuttuğum çerezlerden yerken hep sustum..
evet, ben o kadar duygusal birisi değilim.
eğer öyle olsaydım bunları yazmak yerine söyleyebilirdim..
belki de yazmama sebep şey budur..