Dı Gel Caney Şiiri - Behçet Elcik

Sensizlik ardında harabe istanbul.
Eyyuba medfun şehir ben gibi sessiz
Şüheda ruhları rabiada bir bir uçşuyor semaya
Gamsız tasasız.

Sensiz bilincini yitirmiş istanbul."
Kalabalıklar içinde ıssız.
Sina dahi sessizliğini yitirmişken.
Tahamülüm kalmadı sensiz.
Dı gel caney

Sevtim ol kalp feryadıma
Güneşim ol karanlığıma
Dermansın bu yarama
Cesedime ruhsun çıkma bu cismi yaranına
Sensiz mevttir can ol canıma

Ya bedr semamda ışıl bu gece taa ki güneş ol geceme,
Sevgi sözcüğüme hece ol bu mısramada,
Seni anlatmaya kekeler kelimeler,