Wexta çengel kışandınê hatıbû
Jı ber vê keştigehê gemiyek radıbû
Wek hawê bê kesbû bê deng dımeşiya
Dı dûwêre tı destû desmal ne dıhejiya
Ê lı paş dıman jı vê seyahetê bı elembûn
Bı roja lı dûr dınerin, dılê wan bı xembûn
Ey xwudyê kederan! Ev ne gemiya dawiye
Ne taliya jiyana hicranû wan dılê şıkestiye!
Wanê ku kêfa wan jı hevre dıhat lı dınyayê
Roja wan dıhat dıbûn xwudyê kullû cefayê!
Mabûna wanê pışti vê gemiya bê deng
Lı dınyayê bı rıhê xwe dıketın ciki teng!
Wanê hêdi hêdi dıçûn bı gemiya kederê
Pır sal dıçûn, lê venedıgeriyan jı seferê!
Hınık jı wanê bı gemiyê çûne poşmanın
Ji destê emelê xweyi xerabre perişanın!
Hın jı wan ji bı eşqû, kêfû kenın
Lı wandera ne evdalû ne rebenın
Şerif, tê rojkê bıbi mêvanê wê gemiya hûr
Tê ji heri ba wanê têde çûbûn wi ciyê dûr!
Kayıt Tarihi : 30.6.2009 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Jı ber ku ev jiyan bıhorbare (derbaseye) , ne pêvıste ku mırov xwe bı temami bıspêriyê. Bı rasti mırın tıştıki raste û lı pêşiya me hemû kesiye, jıber vê yekê, lazıme ku mırov jêre amadebe. Bı van hesta ev helbest hatiye holê. Ez wexta ku vê helbestê dıxwinım bandora ku lı mın dıke; wek hawê ez kıtêpkê bı xwinım û xellas bıkım.
TÜM YORUMLAR (1)