Afoni bir yalnızlık ömrümüz!
Herkes kendi karanlığında...
Bir yığın suskun...!
Saat geceye değince,
Tanrı biraz daha yalnız...
Di'li geçmiş zamanlar,
Gece, gündüz kadar ağır..
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta