Deyz'oğlu 1 Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Eskiler getti de gelmeli oldu,
Gel de gör köyünde köylük mü galdı,
O değerler birer birer hep öldü,
İstersen kandil yak ara Deyzoğlu.

Deme ki köyünü boşa kararsın,
Neyi yitirdin de sen ne arasın,
“Esk’ekin”den havadis mi sorarsın,
Havadisler kara kara Deyzoğlu.

Gecekondu “Ağdaşlara” ulaştı,
“Yılgınlıya” çiftlikçiler doluştu,
“Uluyol’da” villacıklar oluştu,
Dutuyo başımı sara Deyzoğlu.

“Bacakgerenlerde” gözüm sağridi,
Sakızlık burnunda dizim fağridi,
“Kuyu pınarının” suyu kurudu,
Yanıyo yüreğim çıra, Deyzoğlu.

Davulu zurnayı susturdu eller,
Haleyi sinsini götürdü yeller,
Mastikaynan kıvırıyo göbeller,
Atılmıyo gayrı nara Deyzoğlu.

Bilirsin ki mazi geri gelmiyo,
Eski güzellikler öyle galmıyo,
Doğrusu ya benim aklım ermiyo,
Belki senin aklın ere Deyzoğlu.

Mezarında mal gudüyok ölenin,
Kalan sağlar arayanın bulanın,
Künyesi okunmaz ”Karayılan”ın,
Tevellütün kimler sora Deyzoğlu.

Deyzeni sorarsan ağsıyo kıçı,
Çebişin postuna benzedi saçı,
Başına beladır ikicik koçu,
Olamadık getti çare Deyzoğlu.

“Küpkıranın Kamil” kefeni yırttı,
Ezrâyil babamın böğrünü dürttü,
“Gıdo’nun” ömrü arttı da arttı,
Bilmiyom kimdedir sıra Deyzoğlu.

“Çil Kamil Emmi’m” tekliyo birez,
“Şahander Nene’me” soluğu garez,
“Fevzük Aba’ma da” musallat maraz
Çıkar mezerlikte Tur’a Deyzoğlu

Hafızı sorarsan Hafız hep aynı,
Kanberlerin hepsi oğlunun kaynı,
Gine muziplikte hep aklı beyni,
Vermiyo bir zerre fire Deyzoğlu.

“Mahir’inen Arap” getti bilirsin,
“Aniş’in Memed’i” belki bulursun,
Gelsen kimlerinen masa kurursun,
Kim kaldı o ceme gire Deyzoğlu.

Dilim dönmez her bişeyi sayası,
Hepsini ağnadamam doyası,
“Deli Gazi” gine köyün kâyası
Başka da rakip yok zira Deyzoğlu.

Beni sorar isen ben aynı benim,
Yarın ölsem hala yoktur kefenim,
Kader değil amma kader diyelim,
Adam olamadık bre Deyzoğlu.

Bilmem ortak mısın benim acıma,
Biz bizlikten çıktık gider gücüme,
Dedikodu bacıma da bacıma,
Sıraladık sıra sıra Deyzoğlu.

KURTOĞLU’m kesildi kolumun feri,
Gözümden getmiyo eskinin yeri
Eyice başını ağrıttık heri,
Sohbetimiz burada dura Deyzoğlu.

29-Aralık–1994

(Merhum Teyze oğlum, Orhan Fikri SAĞLAM’A)
(Söyleyiş biçimi yerel Çorum aksanıdır)