Deyyusa Şiiri - Ali Urgan

Hem deyyusdur hem şarlatan,
Onlar ki kendini biliyor.
Belli! Irzı kırık anadan,
Tükürsen yüzüne, gülüyor.

Dinler ibnenin sedâsını,
Duyar kahpenin nidâsını,
Bulur İnşallah belasını,
Oturmuş yetmişlik içiyor.

Bazen Rum, hem Ermeni olur;
Türk’ün yurdunda Türk’ü vurur.
Nerde ibne var onu korur,
Kahpe birde sabır çekiyor.

Davlumbaz, dalkavuk, şakşakcı,
Enteldir çingene, kasnakçı.
Hem çalar hem oynar sanatçı,
İbne gibi bâde süzüyor.

Öldürür devrin Musa'sını,
Taşır Firavun âsasını.
Mankurttur bilmez hesabını,
Birde Adam gibi geziyor.

Beyaz çorap giyer geç geçci,
Bazen sübyancı, hem sevici.
Çok namussuz, evde ensestci,
Birde ahlak dersi veriyor.

Beş vakit bilir, namaz kılmaz.
Vatan elden gitse uyanmaz.
Avradı kaçsa ona yanmaz...
Deyyus bugün Kırk’a giriyor.

Eline ver oynasın kumda,
Akil ya! Gezer oturumda.
Bende bilirim, koyarımda...
Kahpelik bana zul geliyor.

Şair sende çok utanmazsın;
İnsan halinden anlamazsın.
Dünya değişti de uymazsın,
Vakit doldu, şair göçüyor.