Deyyus Şiiri - Kenan Çarboğa

Biz onu milletçe bildik bileli
Kızıyor, ağlıyor, zırlıyor deyyus!
Belli ki mazisiz, soyu şüpheli
Nerede Türk görse hırlıyor deyyus!

İlk başta Müslüman sanmıştık onu
Velâkin hiç öyle olmadı sonu
Oynadığı misyonerlik oyunu
İslâm'ı diliyle kirliyor deyyus!

Hahamla, papazla girip kol kola
Diyalog diyerek düştü bir yola
Kuran'ı, sünneti bilmez budala
Kâfirler nezdinde parlıyor deyyus!

Eğer ki hamisi yanında ise
Ya havra onarır yahut kilise
Mesela birisi "fırlama" dese
Üstüne alınıp fırlıyor deyyus!

Vaftizde bakınca suyun tadına
Erişmek istedi her muradına
İsa Mesih, kutsal mehdi adına
Epeyce koşuyor, terliyor deyyus!

Meydanda kürsüyü geçirse ele
Ne vaatler verir yeminler ile
Yaptığı bir iş yok, yalan hergele!
Yağmasa da bol bol gürlüyor deyyus!

Şaşırıp sonunda kendi safını
Kaybetti vicdanı ve insafını
Arkadaş eyledi yal eşrafını
Döneği, haini derliyor deyyus!

Sayesinde hayâsızlık hız aldı
Töreler bozuldu, görgü azaldı
Son demdeyiz çıldırmaya az kaldı
Sabrın sınırını zorluyor deyyus!

21.03.2000