ne çok uçurum uçurdum
parlak bir kırmızıydı çocukluğum
sezgisi kendime menkul sebeplerden
ateş içmeyi ve uzun yol gitmeyi öğreniyordum
acem halısı içindi gök
ve gitmek için beklemekti yıldızlar
alabildiğine ayrılmıştım takvimden aynadan
anlamıştım ötesi yok
hızarlar yıldırımlar yağmur sonrası tarlalardı ancak
ruhumu kattığım
kuşlarla söyleşiyordum en uzun
ve nasıl olup ta çocuk göründüğüme gülüyordum
Kayıt Tarihi : 7.6.2006 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!