Deya ile Alp Şiiri - Süleyman Zaman

KUŞLAR GİBİ
Gelinliğin içinde ki, sanki bir peri
Parıldıyor o sanki ay ışığı gibi
Almış sevdiğini, güler ahu gözleri
Saçıyor huzmelerini, bir güneş gibi

Erdemli birisidir o, deryalar kadar
Oluşturuyor bütünlük, yaren ile yar
Birleşirmiş özlemle, haz duyan o kollar
Kurumuş toprağın suya doyduğu gibi

Açtırırmış filizler, gönül deryasında
Bulmuş Prensini o, aşkın sevdasında
Kanatlanmış uçuyor, bugün kafesinde
Gökyüzünde süzülen mahmur kuşlar gibi

İlk göz ağrısıdır, Derya ailemizin
Değişmedi hiç dozu ona sevgimizin
İsteriz ki, yaşam boyu gülsün hep yüzün
Mutlu olsun yuvanız, şu kumrular gibi

Tamamladı tinini, o Alp’in tiniyle
Beslensinler bu tinler, bitmeyen sevgiyle
Bir bütün oluştursunlar, Derya, Alp ile
Çiçeklerle meyvelerin birliği gibi

Hiç bitmesin bunca sevgi, bir ömür boyu
Bulut üretir yağmuru, yağmur da suyu
Karşıt güçler, oluşturur aşkı sevgiyi
Var edin sevgiyi, bulutla, yağmur gibi.

Çözemiyor hiçbir kimse aşkın gizini
Aramalı beden ışınında izini
Aldırmayın asla bir cahilin sözünü
Olmalıdır kelamınız bir kamil gibi

Aşk, yok olmasıdır, sevenin sevilende
Mihman olmaktır aşk, sevilenin gönlünde
Etkilenmek sevinin elektriğinde
Artı ile eksinin bileştiği gibi

Alp gördü Derya’yı buluştu aşk ile meşk
Aşıklara gerek olmaz ki, saray ve köşk
Sersem etmiştir Zamanımı yıllarca aşk
Şu Leyla ile Mecnununun olduğu gibi

29.10.2003