Devşirme Yalnızlık Şiiri - Murat Tali

Uzak diyarlardan toplanıp gelen hasretlerim var idi, kimi annesinden kopardı, kimi babasından. Yetiştiği yer ise hep yüreğim olurdu. Kaç gitmeyi yaşadı, kaç gelmeyi tadıverdi bilinmez. Her geliş gidiş başka bir sancıyı gömüverdi haritama. Ocağımda köz olmuş bekleyişler, dumanımda sevgiliye dair hasretlikler var.

Puslu bir günün sundurmasına oturuvermiş beni seyreylemekte zaman. Kalabalık yağmur damlaları dolanıvermekte üzerimde ben bir hasret müziğini çevirmekteyim ıslıklardan sözcüklere.

Ah yüreğimi avuçlarına verdiğim güzellik, bilir misin yaradan da yüreğini aynı şey için vermişti avuçlarıma. Adına AŞK dediği o derin yanma hali hatrına. Şimdi yağmurlara siper etmekteyim bedenimi varlığını benden esirgeyenlerin hatrına. Her damla söndürüversin seni benden alanlara duyduğum öfkenin ateşini.

Görünmezliğe çare bulunmuyor, görünen ise sadece ya can yakıyor ya can alıyor. Az kaldı bilmekteyim bitecek gündüzü gece yapanların saltanatı yinede koyuvermekte işte halden bilmez yüreğime yokluğun.

Böyle dile gelişim tanrısal terk edişlerin bir nedeni midir bilinmez? Adem neden cennetten kovuldu bu hasrete duyduğu isyandan mı bilinmez, belki de farkına varmıştır özlemenin ve sevmenin güzelliğinin. Bilse insanoğlu bu iki güzelliği yürekten yaşayınca güzelleşeceğini hayatın acıları kol kanat germiş bir halde dolanır mıydı dünyada bilinmez.

Bildiklerinden değil belki de öğretilenlerle yürütmekteler hayatı. Taşa sözü geçenleri bile susturdukça alemin alimleri kimin aklına gelir ki sevgi ile güzelleştirilebileceği hayatı. Sevgi yalnızlığa düşünce anlamlı bir cümle olmakta şu hayatta. Oysa her an yüzlerce insan ile birlikte nefes almakta ve cümleler kurmaktayız değil mi? O halde nedir eksik gelen bize, varlığından yoksun geçen varlığımın serzenişi mi? yoksa sensiz kendisini yok sayan benliğim mi? Sonuç ne olursa olsun, sanırım gerçek olan tek şey var devşirme yalnızlıkların son bulacağı gün, anlamlı bir hale gelecek yaşam denilen bu oyun sahnesi