Yol senin bir kere; beni aidiyetine zorlayamazsın.
Ve bu yol benim; kendine ayna tutamazsın.
Ah, kırgınlığım dağıldı bir kere…
İçimde toparladıklarımsın,
devşirme duygularımsın sen,
devşirme duygularım!
Mesela neşemi çaldığında,
karşılaşacağın mutsuzlukla
beni suçlayamazsın.
Çünkü sen, ardında bıraktıklarınsın…
Ağzınla konuşmalı, kalbinle duymalısın.
Kendine tanıksın sen,
kendini aklayamazsın.
Biraz halden anlamalı
ve de kendine bir bakmalısın.
Yarın belki başka bir hayatta,
yapmaya mecbur kaldıklarınsın.
Kayıt Tarihi : 7.10.2025 03:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!