Devriye Şiiri - Abdülkadir Dağlar

bir noktayla başladı her şey
ondan neş’et edip
onun mihverinde dönerek
ona yöneldi
zamân onun
onundu mekân
mekânın zamanda dönüşü
zamânın mekânlarda sönüşü
tahrîk ondandı
hareket ona
sükûnet oydu
karanlık o
boşluğa anlam bahş edip
ebediyyeti asîl kılan
şiire zemîn olup
aşkın yükünü çeken
hep aynı noktaydı
hortumların kahredici
girdapların inatçı emişinde
semâzenlerin aşkın
başımın şaşkın dönüşünde
kuvvet
mükemmel safta
mütevekkil tavâfta
merkez
yine oydu

ben pervâneyim
güzel aşkta bene yanarım
ben eşrefim
nûr şarâbına ben kanarım

(2000)