Devriye Şiiri - Taner Okumuş 2

Bir mavi türkü söylerdi gözlerin,
Bütün kuşlar sesinde yuva yapar ve günlerce kalırdı.
Kalbimin eşiğinde bıçkın bir bahar,
Paçalarıma yapışır beni kendine asılırdı.

Bir sıcak, bir içten gülerdi ellerin,
Parmaklarından tomurcuklar bakardı.
Ve rengarenk bütün çiçekleri ellerinin
Gizli gizli fesleğen kokardı.

Bir savaş kitabından çıkıp gelmiş
İki tedirgin mülteciydik
Savaşa ve yaşama dair bildiklerimiz vardı.
Örneğin savaşçılar yorulduğunda mücadeleyi bırakmaz,
Aksine bırakınca yorulurdu.
Ve nöbettekiler, tüfeğini duvara dayayınca vurulurdu.
Susuz yaşamadığı için salkım söğütler,
Yerleşmek için ırmak boylarına gelirdi.
Ve herkes, kendi yarasının nerden kanadığını,
En iyi kendisi bilirdi.

Genede biz, ikimiz, hepimiz.
Kana kana su içmek için,
Irmağın yolunu değiştirip yanımızdan geçmesini bekledik.
Ve aslında mutluluğu,
Siparişimize göre aramaya başladığımızda kaybettik.
İçimizden geçen bütün yollar pastel bir sonbahara dayandı.
Artık sabahlarımıza kimse gelmez.
Güneş gelmez,
Ben gelemem
Sen gelmezsin.
Bırakalım artık.
Küçük sığınağımla, en son geçtiğin yol arasında,
Ömrüm devriye gezsin.
24.02.2014