Devrimcinin Aşkı - Şiiri - Oguzhan Temel

İçimdeki duyguyu anlatabilen tek şey ,
Rodrigonun gitar konçertosunda var.
Sende bilirsin , en iyi aşklar , devrimcilerden çıkar
Benden sanadır bu son notalar , haydi durma sende çal.

Ey sevgilim , ölüm fısıldıyor sürekli kulağıma ;
Çağırıyor uçsuz bucaksız , zifiri karanlığına
Bahar da yapraklarım dökülecekmiş gibi ,
Çöküyor üstüme karanlığın yaman kasveti
Avucunda tut aydınlığı , karanlığı ver bana

2

Dünyadaki bütün güzellikler , sen gidince soldu
Durmadan çırpınan kalbim , artık istirahatte
Sen gülünce doğan güneş , artık bana gelmeyecek
Ey sevgilim , sanırım çiçekler , son kez bile yeşermeyecek.

Kalbim de yanan acı , anladım ki hiç sönmeyecek
Ne kadar şiir yazsam , kelimelerin gücü yetmeyecek
Beni kahreden bu aşk , hüzünden başka birşey , getirmeyecek.
Kalan son umudumun , biraz daha yaşaması gerek ...

Ne kadar büyük olsa da yüreğimde ki aşk-ı nehir
Umut ta ekmek gibidir taze ve sıcak yenir.
Yaşayamadığım aşk , içimde rehindir ,
Bir vakit korkusuzca atan bu kalp ,
bir tek sana yenilir.

İşte, bugün , dem vuruyorum kaderime
Hafif bi serzenişle , terkediyorum kederi
Tozlu rafların ardında kalan bu aşkı sakın unutma
Özlersen bir gün sevmeyi ,sevilmeyi , beni hatırla

*-*
Bu şairin son şiiridir.