Devrimci Melek Şiiri - Adnan Şahin 2

Sen gidince;
Öksüz kaldı kardelenler.
Ama açtılar yine beyaz beyaz,
üzerimize örtülmek istenen, karanlığa inat.

Sen gidince;
Dökülen saçlarına örttüğün başörtüsüne:
‘’takdir-i ilahi’’ diyen yobaz mutlu oldu,
Ama gökyüzü bile ağladı Türkan abla,
İki gün durmadan döktü durdu gözyaşlarını.

Sen gidince;
Şuramda bir ağrı başladı.
Boğazımda kahreden bir düğüm,
Burnumda ana sızısı gibi bir sızı.
Ve senin için abla; kirpiklerim ıslandı.

Sen gidince;
Susan yüreciğine on binler ağladı.
Ve yeminler ettiler, antlar içtiler abla,
Kaldığın yerden dünyayı aydınlatmaya.

Sen gidince;
Seni seven yüreklerde;
Son gülümsemen ve
Son sözlerin kaldı:
- Görevimi yaptım. Ölebilirim.

Güle güle kardelenlerin annesi.

Güle güle karanlığın korkulu rüyası.
Ki artık hayalin bile yeter onları ürkütmeye.

Güle güle gözün arkada kalmasın;
Çünkü tüm kardelenler senin yolunda yürüyecek.

Güle güle Atatürk’ün kızı,
Güle güle sevgili devrimci melek…