Kaç vakit harmanım cemaline
Kaç günah düşledim tenine
Kaç hazanım baharın çıkmaz
Öl desen doğar mıydım sanırsın
Henüz kalplerimiz atıyordu
Birlikteydik, kız kulesine bakıyorduk
Sen denizkızıydın,
Bense okyanuslar tanrısı Poseidon
İlk romanımı yazıyordum
Seni sevmek
Bir nevi küçük ölçekli,
‘Devrim’ yapmak demek ti
Ben yılmadım, Devrimimi yaptım.
Sen de boş durmadın.
Sanırım yanlış da anladın!
Sevmenin en doğal,
Pek te çıkarsız hali,
Çocukken olanlardır.
İşte sırf bu yüzden
Seni hep çocuk kalan,
Sol yanımla seviyorum
Demincek çok şiddetli bir yağmur yağdı, ‘yüreğimin en mahrem coğrafyalarına’
Kafamı kaldırıp şöyle bir bakıverdim, ‘noksansız’ her damlasında, sen vardın.
Bu hayatta, iki şey koyar bana(adama)
Habersiz! Erken gelen ölümler!
Ki her ölüm erkendir,
İkincisini sormayın o, ölümden de beter,
Ayrılık derler o yabanın adına
İkisi de ağlamaklı yapar,
İnsan ve cık
Her gün sıradanlıkla yapılan bir görevmiş gibi
Karanlık basınca şehrin tüm cadde ve sokaklarına
El ayak çekilir; alelacele sıkıyönetim den kelli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!