Ateşten mi yaratıldın ey Fâni
Her yerinden duman çıkıyor
Renkleri kayboldu gökyüzümün
Ellerinle kül ettin yaktın talan ettin yurdumu
Cahilliğin arşa çıktı, öfken desen durdu mu?
● Gülüyor lakin içten değil,
● Sözlerinde var bir meğil,
● Laf-ı güzaf diyorum, beklediğim bu değil,
● Bi çare kalan nefesime,
hançer vuruyor zembil zembil...
Hüzünlü bir roman da rastladım oysa
Kalemi tutuşunca insanın başlarmış hikayesi
Kor bir alev gibi savururken satırlar seni sayfalarca
Sen kendini bulduğuna mı üzülürsün bir roman yaprağında
Yoksa sen sayfalar içinde kaybolan Esamenin katili misin
Sabahımda güneşe hacet duymaz artık gözlerim,
Canıma, kanıma, yoluma, yönümsün sen,
Kuşlarım göçü protesto eder geldin geleli,
Gidilecek bir yere niyette kalmadı,
Muhabbetime kelammısın sen...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!