Umutlarım ağlamaklı
Can çekişen gecede
Hain, sus pus
Hani gözlerin
Hani ellerin
Unutmuş mu gözlerimi
Hapihane duvarı gibisin
Işıksız havasız zindanlarda gibiyim
Mahkumum sana esirim
Hapishane duvarı gibisin.
Konuşuyorum, anlatıyorum
Susuyor konuşmuyorsun
Şimdi ne yapıyordur ki anam
Yine dalgın mıdır ki gözleri
Bilirim çıkaramaz aklından
Yine düşünüyordur bir yangındır yüreği
Yine resimlerimizi asmıştır
Gözünün değdiği yerlere
Kokusu geliyor ölümün
Ölüm başucumda
Direniyorum vermiyorum ellerimi
Ellerimi sana saklıyorum
Sancılar içinde kıvranırken
Ateşler içinde seni sayıklarken
Sakın tutma ellerimi
Suskunluğunla yakma yüreğimi
Yut söyleme o kelimeyi
Benim yaptığım gibi sende
Bana bir neden sorma
Senin yerine koydum bu taşı
Şimdi onunla konuşuyorum
Aynı senin gibi, o kadar aynı
Onu sen diye seviyorum
O da sen gibi
O da hep bıraktığım yerde
Vazgeçtim seni aramaktan
Yoruldum...
Artık gücüm kalmadı.
Ağlamaktan sızlanmaktan vazgeçtim.
Yeni bir dünya kuracağım kendime
Çırılçıplak duygularla
Duygularım çoğalır bir anda
Sığmaz olur içime
Hüzün kokuları sarar her yanımı
Çırpınırım yalnızlığın pençesinde
Kimse duymaz feryadımı
Kimse aramaz, kimse sormaz
Yemin ediyorum ki
Ne bir başkasını seveceğim
Ne de seni affedeceğm
Gönül kapım kapandı
Bir daha asla açmayacağım
Beni aramışsın gözbebeğim
Üstelik bütün bir gün
Üstelik köşe bucak
Neyleyim
Sen bu kadar körsen
Hatırlar mısın sana gelmiştim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!