Artvin'de doğdu. İstanbul'da büyüdü, Afyonda okudu. Hayatı birsürü zorluklarla dolu olmasına rağmen hiç pes etmedi.
gölgeler dökülüyor adımlarından
sahil alabildiğine parlak kumlarla kaplı,
ayın yansımasıyla ışıldayışını seyrediyorum
deniz vuruyor ve biraz biraz alıyor seni benden.
adını yazmadım hayır, adını alamaz benden.
sular yükseldikçe ben alçalıyorum.
bir güneş, sevda açtırır çiçekte
elleri bal, sokar arı, ânı
can kaçar, ben peşi sıra
bir sevda açtırır, dalda meyve
meyve düşer, düş sevda içimde
sen gözlersin pencerende ufku,
Bırakılası topraklar
adımlarım dan kan, kanlardan keçi yolları oluşturduğum.
bu ızdırap dolu toprak, yaktılar beni diyorken cennette sırıtıp gök yüzüne
her ölen benim, her öldürülen ben, hangi sese gitsem ölüm
yaşamak dediğiniz o ince çizgide kendim düşmedim
gezemediğim geceleri, tek binemediğim otobüsleri
biraz başı boş yürüyorum
biraz kendimden dışarı
biraz kendim olmayı bırakıyorum
düşlere kaçıp da gelmeyen çocukluğum
hayaller denizinde boğulalı kaç sene oldu
biraz ufka
günden, gün güzel kokulu bir çiçek
silip gidecek gel, gök yüzü gözlerimden
karanlık rıhtımda, gece, yıldızlar
Kader yalnızlıkla baş başa
Viskisini ufaktan yudumlayan küçük adam
Gözler sözde aynası ruhun
Adam korkmuyor mu
Korku omuzlarına dayanmış viskisine buz olurken hüzün
Tek düşünce var vurgusuz sözün altinda
kırıldı bir nehrin mendereslerin de keder
gözlerinden düşürdüğüm, son an
daha hızlı gitsin sevgim, ömürler sürse keşke
ah kalbim çok kırıldı
bir yağmurda aktım gözlerinden
güneşli bir günün sonunu sardı kara bulutlar
yalnızlık hücre hücre dökülürken bedenden
ellerim kan revan
seni hatırlamaya başladığım da
susuyor göz yaşlarım
bırak bu şiir de gömülsün bir kağıda yazılıp
kaybettikçe hayallerimi
matem döküyor bütün yıldızlar,
içimde büyüyor son çocuk, kaybediyorum
ben yalnızlığı, sende son bulan
bir çare sanmışım meğer.
oysa bütün yalnızlıklar beni sarmış.
kaybediyorum.
Bunca yıl anlayamadığım şeyleri şimdi anlıyorum.
Kafama takıp kurtulamadığım, kurtulmaya çalışmadığım
Yalnızlığı şimdi anlıyorum.
Mesela içime dökülen kederin,
içilen hiç bir ilaçla temizlenmeyeceğini,
şimdi daha iyi anlıyorum, insanın büyüdükçe biriktirdiklerini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!