Devrim Gür Şiirleri - Şair Devrim Gür

Arsima;

Hükümdar olanın fermanını yırtan o kadın, ne de güzel sevilir
Bir ferman!
-onun dilinden-
Nede güzel yazılır…

Aşk, dedi
Suya ve ekmeğe küsmek gibi...
Ve açlık;
En çok göz kapaklarımızı zorluyor
Sevişemiyoruz ikimiz de
Dudaklarımız, hep yara içinde…

Seni bekliyor yüzyıllık bir tren,
Seni bekliyor ondan da eski bir istasyon.
Ve kimseler vedalaşmıyor,
Seni bekliyor herkes.
Seni bekliyor adını bilmediğim beşinci mevsim.
Seni bekliyor benim acılarım

Çağırsaydın, gelirdim
Şiiri bırakır da gelirdim.
Şarabın canı cehenneme
Çağırsaydın, sarhoşluğum da geçerdi,
Bir adresi olurdu memleketin
Çağırsaydın, diyorum

Belki bir gün,
Çay içmeyi özleriz ikimiz de.
Ne dersin?
Belki bir gün,
Karşılaşırız seninle.
Gece trenlerine biner,

Sordum
Unuttum dedi.
Ciğerini çeker gibi...
Unuttum dedi.
Ama gözleri;
Bağışlayın

Bir kadın geldi, herkes gördü…
Herkes gördü;
Düştüğü yere,
doğduğu günden de uzak bir geçmişe çevirdik başımızı
Herkes gördü!
Bakışları uzak ülkelerin ikliminden kalmaydı

Onca yıl sonra,
Ancak
Sevebiliyor insan
Ve onca yıl sonra,
Onca mektup…
‘’görülmemiş’’ daha…

Konuşamıyoruz işte biz bu gezegende.
Konuşamıyoruz;

En zoru,
Aşk dediğimiz İlk alfabede...
Tüm kelimelerin şehadetinde,

Gitme, dedi
Sokaktaki sarhoş dilenci
Gitme!
Şarabın hafif serhoşluğu,
Ürküttü güvercinleri.
Gitme, dedi