Mutsuz günlerimde öğrendim,
Yelkovanla akrebin, dakikayla saatin kavgasını
Ve bir hakem edasıyla yönettim,
Hiç karışmadan, birbirlerini öldürsünlerde,
Zaman hiç geçmesin diye.
Saçlarından yaptığım hasırın üstünde,
Göğsünü yastık yapmak ümidiyle uyanırdım her sabah.
Ne gelir, ne gider bilinmiyor işte...
Sende, o düşman, o saçma,
O kendini beğenmiş, sen üzgün olduğun zaman bile
Nispet yaparcasına parlayan,
Hayatının sorumlusu kim şu sıralarda?
Yani seni sen yapan, hayatına yön veren...
Biliyorum ben değilim aklındaki.
Senin aklında yedi cehennemin yedi zebanisi,
Senin aklında arkadaşların,
Senin aklında annen, baban, amcan, üvey kardeşin...
Senden geriye kalan şeyler;
Bir çanta dolusu resim, kaşık, günlük, saç, mektup, kibrit çöpü
Ve göğsünde kırılmış sigaralar
Farkında olarak, bilerek...
Bir yap-boz gibi birleştirsek hepsini
Kimsenin bilmediği bir köyde yaşıyorum;
Nüfus: 1 Rakım: Belirsiz
Hayatın hergün son bulup yeniden başladığı,
Resminin devamlı kaybolup tekrar bulunduğu,
Ben, ve hayallerimden başka kimsenin
Uğramayacağı, kimsesiz, ağaçsız bir köy
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!