Devrim Alevi Şiiri - Celal Hikmet

benim adım devrim alevi...

anlatamam derdimi kimselere
duymaz kuşlar içimin isyanını
bir süpürge telinle sürüklenmek isterim mesâlâ
ya da en deli yerinde savrulmak bir lodosun
ardıma bakmadan çekip gitmek ya da

insan işi bütün bunlar
kader olamayacak kadar koyu

masalı yarım kalmış bir çocuğum
gelecek kaygısından başka kederim yok belki
ya da en sömürülen yerindeyim hayatın
yoldaşlar
tamamlayın masalımı

sen giderken bunları vaad etmemiştin bana
güzel günler görecektik hani
güneşli günler görecektik baba
ama hâlâ umutluyum yoldan
hâlâ yoldayım
ve hâlâ yanındayım
elleri kömür kokan adamın

dağların doruklarındaki güneşe kilitlendim
ve ancak
ona ulaşınca düşeceğim
yükselteceğim sesimi de
haksızlığın köpek peşkeşinde
ve ancak
öldüğümde öldüreceğim şiirimi de

görsen ne kadar üzürdi seni bunlar
'memleketim memleketim'
elden gidiyor memleketim
kanımızı satıyorlar
anadolumuzu
köylümüzü
işçimizi
emekçimizi
başına dikeceğimiz çınarı
hapiste yattığın ranzanı
saman sarısı saçları
gülhane parkındaki ceviz ağacını...
satıyorlar büyütmek için kıçlarını

bütün bulutlar yoldaş ama bize baba
talan edemeyecekler yağarken yağmur ekinleri
nasır tutmuş ellerimizle kavradık bir kere
köylerde orakları
fabrikada çekiçleri

ey memleketimi satan gerici!
altıncı filo belleyip kıbleni
kaldırmayacaksın artık uluyarak cenazemi!

sesler geliyor
geliyor bizimkiler
altmış bindiler dün
katıldı binler binlere
ve hâlâ katılmaktalar
hâlâ inanmaktalar senin gibi devrime

sen yoksun belki
sen uzaklarda yatıyorsun olanlardan habersiz belki
biz and içtik kıymaya bizi kıyanları
yurdumuzu
insanımızı asanları kıymaya and içtik
ve biz
yani senin çocukların
yani senin göremediğin ama seni görenler
yani senin yolundan giden binler
and içtik gerçekleştiremesek de hazırlamaya devrimi
senin gibi

benim adım devrim alevi...

1303 ç.kale