Soğuk kış günlerinden kalma kimliksiz acılar büyütürdüm saksılarımda.
Gözyaşlarım intihara teşebbüs eden avuçlarıma öykünürdü.
Samimiyetsiz bir aşkı yakasında gül gibi taşıyan insandım oysa.
Hangi ara heybetli bahanelere büründüm.
Yoksulluğum bile vız gelirdi aç bıraktığın duygularıma.
Devrimci bir parka örterdim yüreğime en fazla.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim