Devrim Şiiri - Efe Can Doğan

Seni gördüm göreli
Aklımdan çıkmaz oldun
Sana evin yok mu diye sormuştum
Hep aklımdasın diye
Zaman su gibi aktı
Daha bir günün tamamı bile göremedim seni
Günler günü devirmiş vakit
Ne ben sana bir nefes olsun doyabildim
Ne de şu seni arzulayan ellerim
Sen kadınım
Doyulmaz bi manzarasın bi camın kenarında
Yağmuru seversin
Yağmurda ıslanmayı ve
Bende yağmurda senin olmayı
O güzel nefesinin kokusunu
Benden daha fazla kimse içine çekemez
Tüm moleküllerin içimde saklı
Öyle derinime çektim ki seni!
Sen bi dağın başında bulduğum
dağ böğürtleni
Kimselerin görmediği
Kimselerin dokunamadığı
Evet sevgi bir günlük değildir
Bu anlamsız grurumu katlettim seninle
Sevgi seninle göz göze gelme ihtimalimizdir
Aşk teninde öpülmedik yer bırakmamaktır
Ve tutkudur ki her yanını içime çekerek koklamak
Ne yapacağımın bir sonu yok
Bir seni istiyorum yanımda
Seni istiyorum ki yaklaşan herşey güzelleşir
Seni isterim içimde sonsuza dek
Seni isterim sonsuz oldun bende!
Ağzından dökülür kalbindekiler
Ve sen araladıkça kapısını daha da güzel bişeyler
Oluyorsun
Nasıl da oluyor bilmiyorum
Günden güne daha da parlıyorsun gülüşlerinle
Düşündümde hiç görmemiştim
Senin kadar güzel gülen bir çocuk bile!
Koynunda cennet bahçeleri asılı kadınım
Kulakların bir rıhtım olur şu sessizliğime
Kanayıp duran yaralarım kabuk bağlıyor artık
Ve sen bana yeni bi dünya yaratıyorsun sevginle!