Devrim Şiiri - Omer Kuzey Bulbul

umut yok

mutluluk yok

sevmek sevişmek yok

karabulutlar çökmüş 
güzel diyarlarıma

silinmez yaralar açmışlar

bir çocuk yaşında ki anılarıma


karabasan gibi çöküşler

heryer de eşitsizlik adaletsizlik

emekci köylü

memur

her vatandaşım da 
bir hissizlik


kimsin

sen
ya

diye devam eden cümleler

işleniyor en utanılmazından

ihanet ve cürümler


güneşe doğru koşuyoruz

koştukca yoruluyoruz

yoruldukca 
kesiliyor sesler

vazgeciliyor

kayboluyor bütün değerler


aslında biz yokuz

ben yok 
sen yok

biz yok 
siz yok

o yok

kimsecikler yok