Ayak uydurmaya çalışıyorum bu çağa,
Nefes alamaz, biterken rûhumun direnci.
Zamâne cellâtının elindeki bıçağa,
Yatan boyunların yüzünde fânî sevinci!
Mâzinin, boğulana nefes, vüskâ ipini,
Bir akşam kesmişler uzatıp pis ellerini!
Boyunda tasma, çalınmış hürriyet sireni,
Çalınmış, insanlığın edebi, aklı, bilinci!
Zamanın elinde rûhlar gerilmiş çarmıha,
Madde kalmış, rûhla, insan olan insanlığa.
Bir hırsla saplanmış kör bıçak dağarcığa,
Bir cânîyken dilsizlerin dilinde devrimci!
Ruh; maddede sıkışmış, mânâyı bekleyen sır!
Yattıkça rahat, insan, madde rûha muhasır!
Medeniyet, maddiyat altında kalırken kısır,
Saf insan varlık içinde en büyük dilenci.
Kayıt Tarihi : 1.2.2022 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!