Devrim Şiiri - Demiss Vangelis

Bugün bir bahar sabahı
Sanki dünya hep böyle cıvıl cıvıl...
Düşündükçe içim yanıyor
Kimse yok yanımda

Ne arayan ne soran var
Birkaç eski dosttan başka
Zaten fazla konuşmam ben
Ölümün sessizliği var burada, hep sessizlik...

Ne çaresizlik ne de ümitsizlik benimki
Sadece benim gerçeğim...
Bu,benim.
Kimse gibi olmadım...

Benim hayatım sıcak dostluklarla, doyasıya eğlencelerle geçmedi
Torunlarıma anlatacak anılarım da pek yok...
Ama kendimle gurur duyabileceğim bir yanım var;
ben gerçeğe ve doğruya inandım

İnat ettim keçiler gibi, yılmadım
Gerektiğinde aç kaldım, susuz kaldım
Ama inançsız hiç olmadım
Hep inandığım birşey vardı

Onun için savaştım, dayak yedim
Dayak attım, dağıttım...
Bunlar olurken hep biliyordum
Tek kurtuluş yolu var

DEVRİM! ! !