Devrilmiş Bir Vazoya Benzer Hayat

Umursamazlıklar ekip yaşamın kanlı topraklarına
Solgun çiçekler gibi boy veririz hüzzam gecelerde
Her gece saçlarından öptüğümüz bir kadındır aşk
Bunun için her mevsim dalgayı kucaklar yaşamak

Kaybolan seslerdir oysaki durmadan yürüdüğümüz
Umursamadan dünleri gireriz koynuna çaresizliğin
Sevinin çürümüş tozlarını serperken üzerimize hayat
İnceden bir ağrıdır aşk diyerek uğruna bölündüğümüz

Bağışlanmaz suç cehenneminde şiir sarar yüreğimizi
Üşümüşlüğümüzü örter fahişe ve bakışlı puşt geceler
Dilimizde bildik türküdür hayat, söz geçmez sevgiliye
Sonu meçhul yolculuklara çıkarız biz rotasız gemilerle

Uzakta, o mor dağlarda inadına açar yine de kardelenler
Yaşamın çelikten ve saydam duvarlarına şiirler yazarız
Hüzündür dilimizdeki şölen, gönlümüzle anları kucaklarız
Suskun aldanışların gölgesinde her mevsim yalnızlığı yaşarız