Devriliş Şiiri - Şair Eşkıya__35__

Bir yaprak savurganlığında düştü ümitlerim yerlere
Ne kendimi ne beni kurtaramadım
Belki sevdadandı hüznüm belki yalnızlıktan
Ama o utangaç çocuğu yaşatamadım

Gerçek değildi hayat ölüm yüzünden belki de
Artık gözüm ne dünyada ne aşkta ne sevgide
İlk nefesimdeki göz yaşlarım son nefesimde aynı yine
Devrilen çınardım galiba bir çalıydım belki de

Kimdi isyan ettiğim neydi adım kimliğim
Hangi yoldan döndüm ki hangisine girmeyim
Önce dua ettiğim sonra çile çektiğim
Bir ben miyim isyankar ben mi bire talibim

Hangi şarabı içip de hangi derdi silerim
Kimin izinden gidip kime veda ederim
Ben böyle hayatı yakarım tüketirim
Anlatamam kendimi gözündeki yaş benim