Devrilince Şiiri - Muzaffer Dinçsoy

Pur dağının üstünde,
Kara kanatlı kartarlar dolanır,
Avşar pınarı akar aşağılara,
Akar gider karışır Kızılırmak'a.

Avşar pınarında, Svias'ta
Öter kınalı keklikler,
Kızılırmak dolanır, dolanır,
Akar gelir Sivasımdan
Gider Gurbete dolanır, dolanır.

Sivastan akar Kızılırmak,
Akar gider gurbete,
Tıpkı benim gibi, gurbete;
Kah coşar delirir, çağlar,
Kah bir ana yüreği gibi,
Oturur benim gibi, ağlar.

Sen bilir misin dağımdaki tavşanı,
Kara kayalar arasındaki yavşanı,
Dönmek isteyip de gurbette kalanı,
Yakar bu sevda ateşini sevenler,
Doğduğu yerin kıymetini bilenler,
Akar gider ovamızdan trenler,
Çalar düdüğünü de gurbete doğru.

Bu sevda Kerbela Çölü gibi,
Yakar aşkın ateşi gönülden seveni,
Bu sevda benle mezarda biter,
Kara gölün harman yeri çimlenir,
Küçük bebekler büyür, dillenir,
Benim kara sevdam bir gün söylenir.

Keremin aslıya olan sevdası gibi,
Akar Kızılırmak gurbete doğru,
Benim gibi kaybolur büyük denizde,
Hayallerim yok olur seni görünce,
İdam sehbası devrilince denize,
Beni tutanlara selam olsun.