Devrik matris Şiiri - Enver Levent Batur

_ Kıpkızıl dünyam
düşlerime şafak oldu
tüm sevilen ve nefret edilenler gibi

ruhumu yalayıp geçen aykırı rüzgârlarda oldu hep aşk

nefretin kemirdiği bir deniz meltemi gibi esmeye başlayan
hiçbir şey hissettirmeyecek kadar çok şey hissettiren
ve yalnızca bir yankı oldu içime.

_ Düşlerimin heyecanları
içlerine çekiyorlar şimdi beni
ve veda ediyorum artık bu saatlere zamandan

sanırım ölümün yüzünü görmekten farksız olurdu bu kalp düşünebilseydi

artık uzaklıklar öylesine ötesiz berisiz olurdu
ve duman duman tükenirdi hayat
acı çekenler bilir bunu diye düşünüyorum içimden sessiz ve sensiz.

_ Yoksa
öyle işe yaramaz olup giderdi sanırım sevdaların topu geceye

derin kazın toprağı yılanlarla oynayanlar
ölüm hepinizin ustasıdır son tahlilde

ve sonunda hepimiz düşmedeyiz günden güne sevdaya
geldiğimiz yere doğru devrik bir matrisle.

_ Ve o gece
parlıyordu ay durgunca üstümüze
gölgeler verip

arttıkça artan kıvamını bulan acıların mor salkımları sepetçi söğüdünün dallarındaydı.

_ Şimdi
söz ver bana hayat
bu toprağa yeniden geleceğine

zamanın ağırlığını kaldırmak için üzerimizden.