Devrik Bir Sevgiliyim Şiiri - Yeşim Deren

gittin!
ve ben
tarihi olmayan zamanın içinde
çakılı kaldım
soysuz bir ızdırap zinciri
dolandı bedenime

gün vedayı solurken
karartma gecelerine diz çöktüm
sen nereden bileceksin yaşadıklarımı

gittin!
güneş söndü
kara bulutlar üzerime yağıyor

şimdi
geçmişin kapağını kaldırdım
hiç bitmeyecek sandığım
naftalin kokulu mutluluğumu yad ediyorum
kapattım gözlerimi sana
kirpiklerimin arasından
maziyi içiyorum
yudum yudum / kana kana

sen
nereden bileceksin bunları
yoksun ki

gül kokulu nefesine dolanırken
irem bağlarının içinde kaybolurdum
bağrına yasladığım başım
maveranın göbeğine düşerdi
sen nereden bileceksin
hiç anlatmadım ki

sarhoş gece kusmuğunu döküyor
viran sokaklar, çığlıklara gebe
ayaklarım çıplak
ruhum üryan
yüreğimde ateş var / yanıyor
bilemezsin!

bilemezsin!
sensizliğin ne demek olduğunu

hatırlıyor musun?
gözbebeklerim de yıldızların dans ettiğini söylerdin
gittin
gözümün feri söndü
karanlığın içinde fenersizim
korkuyorum
lakin tek kelime çıkmıyor dudaklarımdan
susmaların eşkıya kuşatmasındayım

imkansızlıklar tüm heybetiyle karşımda
içi boşalmış yalnızlıklar üzerime devrik
boşluğun koyaklarında çırpınıyorum / tırnaklarım çekik
balaban duygularım yetim
karanlığın içine öylesine gömüldüm ki
güneşin izini kaybettim

şafağın kızıl rengini unuttum
sabahı bulmayan kalleş gecelerde
zifire devrilip
kadeh kırıyorum
gülüşlerim firari

istila ettiğin topraklarım
sahra çöllerine döndü
tek yudum suya muhtaç

bu tahterevalli dünyada
ömrümün ocağı sönmedi henüz
bacasından cılız bir duman yükseliyor
uçurma hayallerimin ipi kopuk
boşlukta salınıyor
sen nereden bileceksin
bilsen tutar mıydın?

bilme!
şakaklarıma asılan
beyaz tellerden akıttım seni

ak bir sayfaya kara leke olarak
düşürdüm seni
dönme