Devrik Bir Adam Şiiri - Doğukan İçil

Şu kuşlar, acayip hayvanlar,
Komşu kızına kuytuda verdiğim buseyi zehir ettiler,
Anneme söyleyecekler diye
Üç yaşında korkularla patladı ödüm.
Eksik etmezdim sol cebimden sapanı!
Bakın bayan!
Ben onların yalancısıyım.
Kir pas içinde aldatışlar giydiriyormuşsunuz çelimsiz bekleyişime,
Oysa siz, eskiden
İsmimi çaya batırıp sindirirdiniz ikindi çaylarında.
O ilk geceyi hatırlıyor musunuz bayan?
Dudaklarım serinliyorken dudaklarınızda,
Elleriniz zaruri uzanmıştı saçlarıma...

İçinizin merdivenlerinde bekliyorken sıramı,
Emekli bir ızdırapla
Sürekli bir üst kata gönderilmek belki endişem,
İmzayı atacak kalbi bulamamak şu görkemli sevdada,
Ve belki de sebebi budur
Dilimdeki bürokrat resmiyetin.
Buluştuğumuz vakitler, ellerinizi yanınızda getirmemenizden
Farkına varmalıydım tehlikenin!
Şimdi her cümlemin içinde devrim münazaraları,
'Şehri yakma yasakları' manşetlerde,
Bir amazon ölüyor,
Sol köşede bir fotoğraf: 'Devrik' bir adam...
Bir şarkı mıh gibi dilimde:
'Rak Benadam! '

'Biz'li geçmiş ekiyle sevdalar yaşadık,
Son cümlesini mahşere saklamış bir masalın
Romeo ve Juliet'iydik evvel zaman içinde.
Hatırlar mısınız bayan,
Siz hep saatlerce sevişmek isterdiniz birkaç kadeh içince.
Ve şimdi ben, size şaraplar sunabilmek isterdim
Gözlerimin kan / çanağından...
Ama siz
Öyle bir gidiş patlattınızki suratıma,
Hala oluk oluk 'adınız' akıyor sol yanağımdan.