Devri Canlar Şiiri - Erol Öner

Sevdanın ve Kavganın
yanındadır her zaman ölüm,

Gülüp geçemezsin,
durup ağlayamazsın
beklenmeyen
misafir
ve o an
uzarsa
ürpertiler sarar
üşürsün
neleri
yitirdiğini
bilmeden

Yalnızlığın
gölgesine
çekilirken
gözlerin
sığınacak
bir liman arar.

Yüreğinden
kopan ateşin içinde
fırtına kuşlarının
çığlıklarıydı
nefesin
rüzgarın
uğultusuyla
karışık,
gecenin
ve
ölümün
sessizliğini
bozan,
bir
yakamozun
parıltısıydı
yeniden
yaşamla
buluşturan
gecenin
kör
karanlığında
ölüme
meydan
okuyan
umut ışığın,
yaşama
içgüdün
yakamozun
ve birden
çoğaldılar
dalgaların
arasından
yüreğine doğru
sessizce
ve duruldu deniz
sustu fırtına kuşlarıyla,
rüzgar...

Ya yüreğin!
senin değildi
artık
savrulurken
sonsuz
yaşama
sevenlerinle,
Güneşin oğlu seninleyiz,..