Devret Şiiri - Sebahattin Kömürlü

dolmuyordu
dakkaları dolduran saniyeler
dağlarda
sarardı çiğdemler birer birer...

kimi göz de yaş
kimi yürekte kin
bu bitmeyen harbin...

kimdi ateşleyen
durmaksızın körüğü
kör gözlere
kim taktı kara gözlüğü...

deniz
parça
toprak parça
fırlatıldı dünyadan dışarıya
açlık bir yanda...

ah dostum
barış sevdası
salata tarlasına
tohum eker gibi...

yeşerdi
dallarda yaprak
binlerce sene
boynumuzda
düğümler
düğüm düğüm
düğümlenmekte
düşmeye gör
karanlık dehlizlere
yak çırayı
al eline
gün ışığı görmek nasip olmasa bile
yüreğinde
umut
devret
devir devir
gelecek nesillere...