Okşanır kor ateş
Ki dağlar
Yani kendinden geçirir bazen
Çatışma dediğimiz o menem şey
Hep törpülemez ya
Soluk alıp vermeleri
Karıncaları görüp apışıp kalmak da var
Aldanışlara ad koymak içinse
Erken
Dağlansan
Eriyiği olsan o tekinsiz alanın ne olur
Giz gizi o zaman doğurur belki kendinden
Sabretmek gerek bazen
Dökmeyle kalsa kolay
Kerpiçleri görmek için
Dizili duvarlara bak
Yıkıntı üst üste yığılmaların tozlu sesidir
Doldurur üstünde yükseldiği temelleri
Yanmak söz konusuysa eğer
İş işten geçmiş değildir
Unutma ki
Gölgeler de yıkılırken şaşırtır bazen
Güneşin öptüğü çölleri.
ondokuzağustosikibinondört
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 19.8.2014 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Temelsizdirler, bu nedenle yıkılma 'tepeden başlar...'
Bakıp, görenler bile 'içinden çıkılamaz' diye, çevirirler yönlerini... İş, doğanın kendi gücüne kalır, çoğu zaman...
Hangi çöl güneşi tutabilir, devrilmeden?
Şiirin 'içini gördüm', pencereden bakınca... Kutlarım Necdet, sevgili dost...
Renkler sarı sıcak, fon toz-duman...
Kaleminize sağlık sayın Necdet Arslan...
TÜM YORUMLAR (3)