Devranımız Şiiri - Dinçer Çankaya

Usul usul gelen baharla gülerdik
Çocukluk rüyalarımızda
Yorgan yastıktı güneşsiz yıldızlı
geceler....
Ağıt yoktu hiç bir stranda
Belkide hep vardı algılayamıyorduk

Bit tene dokunuşun hiç bir anlamı
yoktu..
Çocukluk cinsi duygularımızda
Kokardı hep karanfil gibi berrak
gözyaşlarımız...

Pozitifti yaşanan ve yaşanmayan
Anlamlı ve anlamsız hisler
Prangası yoktu yüreğimizin
Çiroklar her anlamda kendisiydi
hayatın..

Sevdalara adaydık kar beyazlığında
ve en korkunç fırtınılarda
Yoldaştı umutlar
Mutluluk gezegeninde öylesine bir
yerdeydik...

Tanımazdık ahı çileyi ve ağlamayı
Yabancısıydık dikenle serserice gezen
umutsuzluğun..

Bilmem ne girdapta uyandık
ve kendimizi bulamadık
Ağladık sızladık yandık
Küllerimiz artık karanfil kokmadı

Gözyaşlarımız beraklığı unuttu
Karlar siyah ve güneş cimri
Baharlar gülsüz aşklar
sevdasız sevdasız. oldu