Devranı Aşk Manzumesi

Başladı yine hakiki yalnızlığım
Ütobik hayallerin içinde
Boğulmak üzereyim
Bir çıkar yol ararken
Kendimi el ele seninle
İrem bahçesinde gezerken buluyorum

Okudukça gülmeyin bu halime
Patlak vermiş hayallerimin
Ahu zarıdır bu manzumem

Çıldırasım geliyor düşündükçe
Nasıl da temiz severmiş eskiler
Gözlerde başlar aşk
Orada bitermiş
Samanlıklar aşılmış şimdi
Aşık kaynıyor her yer
Af buyurun
Yanlış görmüşüm
Bana öyle geliyor

Bunlar var ya bunlar
Ecüğüne cücüğüne kadar
Bilirler her şeyini birbirlerinin
Halbuki Mecnun
Gözlerine vurulup Leyla'nın
Saçlarına dokunmuş sadece
Çok görülünce bunlar da
Deli olup çöllere düşmüş

Haydi bre değişti devir
Bunlar tükettikten sonra her şeyi
Evlenirler
Çocukları olur hatta
Çocuklarının isimleri
Yıllar önceden belli
Bir gün sonra da boşanırlar
Pardon ayrılırlar
Bu nerden çıktı diyorsunuz hoppala
Nerede ne zaman nasıl başladı bilinmez
Ama fikir uyuşmazlığı
Hava su beşer yetmedi
Elmanın rengi ayırır onları
Eee ne yaparsın
Bunlar çağımızın aşıkları
Moderew olurlar

Onlarınki de biraz ütobik aslında
Gerçek olansa
Belden yukarı düşünmemeleri aşkı
Neyse
Bu kadar kötülemeyelim
En güzel duygusu dünyanın

Bu arada
Kolay olmasa da
Az önce ütobik hayalimin
En ince yerinde
Gelin ettiler seni bana
Böyle işte
Hayali de olsa
Cana nasip oluyor vuslat
Yoksa yazılır mıydı
Devranı aşk manzumesi adlı feryat