Devrana Ağlıyorum

Devrâna ağlıyorum.
Dert çekip, kara bağlıyorum.
Anne bu, benim;
Efkâr türküleri fısıldadığın,
Avucuna kınalar yaktığın kara bahtlı oğlun…
Devrâna ağlıyorum.

Dost bildiğim yükler de düşman oldu.
Pusulardan geçtim.
Çile, kaderim olmuş;
Keder, kardeşim…
Dost bildiğim yükler de düşman oldu.

Dağlar yıkamaz, seller aşamazdı;
Kal’a gibi dimdik durdum.
Gün oldu, kara döndüm;
Yel vurdu, eridim!
Dağlar yıkamaz, seller aşamazdı.

Güneş doğdu, güneş battı.
Felek, aşıma zehir kattı.
Kırıldım; ama bükülmedim.
Yaramı, tuzla dağlıyorum.
Dert çekip, kara bağlıyorum.
Devrâna,
DEVRÂNA AĞLIYORUM.