Şiir gibi bir başlangıç, şiirin son satırı kadar acımasız bir hayat.
Bin ayrılık gecer hayatından,
Bin defa ya da binlerce kez.
Hiç bitmeyen Gelip gitmeler,
Hiç istenmeyen lakin bitmek bilmeyen ayrılıklar.
Sonu olmayan vedalar.
Bin ayrılık geçer hayatından,
Amaçsızca harcandık beklemekten gideni. Hep bakarken ufka görürken o silüeti; sen sanmak, seni sanmak o belirsiz beşeri. Beni ben yapan aynı zamanda beni benden eden o yegane özlemi, ne sen anlarsın ne de başka bir insanoğlu
Buz tutmuş dağların tepesinden izliyorum seni.
Yorgun ama sanki mutlusun.
Üstündeki mor ve sen.
Sıra sıra ağlıyor düşüncelerin,
Çığlıklar kopuyor içinden,
Ama mırıldanıyor dudakların.
Boğazındayım istanbulun bugün.
Seyre dalmışım,
nice şiirler yazılmış bu şehri
Küçük bir çocuk koşuyor önümden
Gülümsüyor.
Gülüşü.... sanki sen gibi.
-
Can Carmen
Tüm YorumlarKaleminizi çok başarılı buldum. Şiirle kalın.