Devran Polat Şiirleri - Şair Devran Polat

Karanlıklarda açarsa çiçeğim
Ne bakan görür cevheri
Ne koklayan aşkı
Alır senden şavaşını
Kalırsın ben içinde sen

Çiçeklerin baş tutuşu sana
Gelen dirhem de senden,yasta
Bıraksın çözülmeyi bekleyen zaman
Bir ağıt yükselir evimden
Konuşamadığım her aşkımın içinden sen çıkarsın
Karışır dengbej'lere sesin

bilirsin
yağmalanmış tenlerin kokusunu
sen benim ten durağım hurda saatlerim
bilirsin,
düşmanların siyaha ateşi
beyazlar da kaldı,bilirsin

bugün kaçabilirim senden
boğazı kesen o hıçkırıklardan kurtulup
yalpalayarak uzaklaşabilirim kendimden
bakışlarından tüy yaparak mesela,

bugün kaçabilirim senden

bu sabah,
okunmayan şiirleri anımsatıyor gözlerin
aramaktan yorulduğun o dizelerde sıkışmayı
sancı satan ve yorgun düşenleri karalıyor,
halden anlamaz tavırların

Zamanlardan ihtilal'dir,karası gözlerin
Aktığı yaşların övgüsü bilhassa kar tanesi
Kazandıklarım içerisinde en çok iz bırakan
Kaybettiklerimiz ne kadar değersiz,insanca

İçinde kaybolduğum satırlar,yaktıklarım

Bir kan sıçradı tuvale
İzi bıçaksırtı,paramparça tuval

Bu yangın tutkuya son kez eğildi
Bu güdü son kez boyadı kendini
Kan kadar yoğun,

Sonunu kendi yazmış bir yazarın savurmaktan kaygı duymadığı tebessümleriyim,
Melankolia üzerime oturmuş hapsolmuş kaygıların yanına serilmekten endişe duymuyor.
Kaçtığım ne varsa bir bar taburesinde yakaladı beni,
Yok mu cesaret madalyalarım
En fiyakalısından,
Yaşarken bu kadar hissedemiyorum kokusunu burnumda.

Ne kalır zamansız intihar solosundan
Hayat güzel der mesanesi okunmamış kimseler,
Hayat zorlar geçmişi

İlgi görme bağımlılığım ve aksattığım ilaçlar
Ne zor dönmek düne ve kalmak arasında yaprakların