Devran Şiiri - Şakir Kocabey

Çağların en delisindeyiz şimdi biz
Nâzım'ın hürriyet bekleyişinde,
Sabahattin Ali'nin, kızının çığlığında,
Eloğlu'nun rakıyla baş baş kalma korkusunda.

Çağların en delikanlısındayız yalnız biz
Hem de tüm kötülüklere rağmen
Ayaktayız, evet!
Taksici Musa baba gibi!
Cebindeki son parasına,
Evdeki evlatlarına sucuklu yumurta ziyafetini,
Gülen yüzünden yedirmişliği gibi üstelik.

Çağların en gereksizindeyiz şimdi biz
Bir masada, altmış beş yaş geçirmek!
diyorlar ki; iyidir iyi.
Bu delilik değilde nedir diyorum göz ucumla
Şu kısacık hayatta!
Nesi iyi!
Yaşamalı, kafeste hissetmeden kendini,
Yaşamalı, nefesini duvarların ardında unutmuşcasına.
Kıravat sevdası nereye kadardır, adama!
Gömleğin son düğmesini düşünmeden,
Koparttırmalı, insana.
Kelebek kozada kaldığı günleri sayar mı hiç?

Çağların en ayrımcılığındayız yine bugün (!)
İyi ve kötü diye,
İnsanları ikiye ayırmış, yeter.

Herkese benzerim aslında ben biraz,
Anlayacağınız,
Neyseniz, oyum!

Fırıldak dünyanın unutulmaz anları olur.
Garibanı ezen, kumsala yayılırken!
Sen yayılma.
Affetmez Tanrı.

Devran böyle diye susmamalı insan!
Haykırmalı pınarlarımız akarken.
Direnmeli İzmir'in taşı toprağı aşkına!
Örsümüz sağlam dursa da,
Ezmeli hayının başını,
birimize bir fiske daha vurmadan.

Fakat
zaman
o ki;
Çağların,
en
Allahsızındayız
şimdi
biz..